Walka o prawa człowieka, o prawa obywatelskie i polityczne wywołuje w reżimach autorytarnych wspólną reakcję: przycisnąć, przytłoczyć, a na końcu zniszczyć. W 2011 roku Syryjczycy wyszli na ulice domagając się demokracji, ale wybrali wojnę i zniszczyli kraj. W 2013 roku Ukraińcy udali się na główny Majdan w Kijowie i zaczęli domagać się integracji europejskiej i prawdziwej demokracji w działaniu.
Autor: dr Natalia Neczajewa-Jurijczuk
Wydawałoby się, co może łączyć Syrię i Ukrainę? Syria znajduje się na Bliskim Wschodzie. Ukraina leży w Europie Środkowo-Wschodniej. W konflikt w Syrii zaangażowani byli różni gracze międzynarodowi, a Ukraina została zaatakowana przez Federację Rosyjską. Jednak w rzeczywistości w Ukrainie powtarza się „scenariusz syryjski” – potężne naloty, które prowadzą do całkowitego zniszczenia ukraińskich osiedli – od Charkowa po Mariupol.
Ukraina trzeci tydzień z rzędu nie poddaje się niszczycielskim nalotom, w których zabijani są cywile, zwłaszcza kobiety, dzieci, osoby starsze i niedołężne. Według rzecznika Departamentu Obrony USA tylko pierwszego dnia wojny Rosja wystrzeliła na terytorium Ukrainy około 160 rakiet.
Rankiem 11 marca doszło do trzech ataków rakietowych na miasto Dniepr, lotniska w Łucku i Iwano-Frankiwsku, co oficjalnie zostało uznane przez Federację Rosyjską. Podczas ofensywy wojskowej na Ukrainę, miasto Mariupol, którego mieszkańcy są oblężeni, pozostające niemal na granicy fizycznego przetrwania, zostało prawie doszczętnie zniszczone. Wojska rosyjskie pozbawiają mieszkańców dostępu do wody, żywności i dachu nad głową.
W wyniku bombardowania Charkowa, pierwszej stolicy sowieckiej Ukrainy, uszkodzeniu uległ budynek administracji państwowej, zniszczeniu uległy dziesiątki budynków, opera, filharmonia czy Uniwersytet Karazina. Miasto faktycznie stało się ruiną.
Taktyka stosowana dziś przez rosyjskie wojska w Ukrainie jest prawie identyczna jak w Aleppo podczas wojny syryjskiej w 2016 roku, kiedy wspierane przez Rosję siły rządowe całkowicie otoczyły miasto, odcięły ostatnią linię zaopatrzenia i rozpoczęły blokadę. Czy to nie jest właśnie dzisiejszy Mariupol? Miasto praktycznie zrównane z ziemią, jego mieszkańcy nie mają nawet możliwości bezpiecznej ewakuacji.
Natalia Neczajewa-Jurijczuk – doktor nauk historycznych, docent Wydziału Nauk Politycznych i Administracji Publicznej Uniwersytetu Narodowego im. Jurija Fedkowycza w Czerniowcach
