Wojna trwa już tydzień. Atakowana jest i pierwsza, i druga stolica Charków i Kijów, duże miasta i małe miasteczka Ukrainy. Wygląda na to, że wróg rzuca do boju ostatnie rezerwy, aby przełamać opór Ukraińców. Blitzkriegu się nie udało przeprowadzić: nie było entuzjastycznych tłumów witających „wyzwolicieli” z kwiatami – agresora spotkał tylko gniew i chęć oporu. Jako ostatni argument Putin używa szantażu nuklearnego, co nie miało miejsca od czasu kubańskiego kryzysu w 1962 roku.
Autor: prof. Serhij Feduniak
Niezdolny do zajmowania poszczególnych miast czy miasteczek, agresor uciekł się do ataków powietrznych i rakietowych na ludność cywilną, łamiąc wszelkie możliwe normy i zasady prawa międzynarodowego oraz popełniając zbrodnie przeciwko ludzkości. Warto przypomnieć, że działania Rosji wpisują się w definicję agresji w dokumentach ONZ: w szczególności rezolucja Zgromadzenia Ogólnego stwierdza, że agresja to użycie siły przez państwo przeciwko suwerenności, integralności terytorialnej lub niezależności politycznej innego państwa. Nawet w prawie rosyjskim istnieje art. 353 kodeksu karnego, który przewiduje karę od dziesięciu do dwudziestu lat za planowanie, przygotowanie lub rozpoczęcie agresywnej wojny. Należy zauważyć, że Międzynarodowy Trybunał Karny rozpoczął już zbieranie dowodów dotyczących zbrodni rosyjskich w Ukrainie.
Agresja militarna uruchomiła niepowstrzymany proces przyspieszenia obalenia reżimu Putina, który już się rozpoczął. „Piekielne” sankcje Zachodu kosztowały już dla rosyjskiej gospodarki ponad sto miliardów dolarów. W ciągu zaledwie jednego dnia rubel spadł o ponad 40%. Unia Europejska całkowicie zamknęła niebo dla lotnictwa rosyjskiego; szereg potężnych banków podlega surowym sankcjom; zachodnie firmy, w szczególności „British Petroleum”, odchodzą od wspólnych projektów energetycznych i surowcowych z Rosją. Rosjanie są wykluczeni z międzynarodowych organizacji sportowych i pozbawieni prawa do organizowania mistrzostw i turniejów: rosyjska reprezentacja piłkarska nie weźmie udziału w mundialu 2022, a kluby – w europejskich pucharach. Cały świat wyraża współczucie i szacunek dla narodu ukraińskiego oraz potępia agresję. W ten sposób Federacja Rosyjska faktycznie stała się światowym pariasem.
Konsekwencją tej sytuacji będzie destabilizacja sytuacji wewnętrznej w Rosji. Kryzys gospodarczy wywołany wojną i sankcjami zewnętrznymi doprowadzi do gwałtownego spadku poziomu życia zwykłych Rosjan. Rośnie niezadowolenie także wśród elity, która wiele straciła na faktycznym odcięciu Rosji od światowych rynków oraz konfiskacie nieruchomości i kapitału na Zachodzie. Każdy dzień wojny prowadzi do szerzenia się nastrojów antywojennych wśród ludności, gdyż do obywateli Federacji Rosyjskiej dociera coraz więcej prawdziwych informacji i zaczyna działać efekt strat wojskowych. Agresja wobec narodu uważanego za „bratni” staje się dla Rosjan wielką katastrofą duchową, z której jeszcze do końca nie zdają sobie sprawy. Wszystko to doprowadzi do ostatecznego zniszczenia agresywnego rosyjskiego reżimu.
Będzie temu sprzyjała także bohaterska obrona Kijowa, która podobnie jak klęska wojsk faszystowskich Hitlera pod Stalingradem dla Putina przeradza się w totalną katastrofę militarną i jest początkiem jej końca. Historia Rosji dowodzi, że klęska militarna źle się kończy dla rosyjskich carów. Warto wspomnieć co najmniej o skutkach wojny rosyjsko-japońskiej z lat 1904-1905, która wraz z kapitulacją w I wojnie światowej doprowadziła ostatecznie do egzekucji Mikołaja II i jego rodziny. Rosjanie nie wybaczają władcy porażki.
Prof. Serhij Feduniak – doktor habilitowany nauk politycznych, profesor na Wydziale Stosunków Międzynarodowych Czerniowieckiego Uniwersytetu Narodowego im. Jurija Fedkowycza w Czerniowcach (Ukraina), dyrektor ds. projektów strategicznych Centrum Narracji Politycznych Demokracji w Czerniowcach (Ukraina).
