90. rocznica Hołodomoru – sowieckiego ludobójstwa narodu ukraińskiego

W czwartą sobotę listopada Ukraińcy uczczili pamięć ofiar głodu. Minęło 90 lat, a kolejny dyktator ziem rosyjskich zorganizował nowe ludobójstwo Ukraińców. W XX wieku Ukraińcy przeżyli aż trzy Hołodomory: 1921-1923, 1932-1933 i głód 1946-1947. Największym był głód w latach 1932-1933 – określany jest mianem ludobójstwa narodu ukraińskiego, przeprowadzonym przez reżim Józefa Stalina. Według różnych szacunków zginęło wówczas około 4,5 mln Ukraińców.

Ofiary Wielkiego Głodu na ulicach Charkowa, wówczas stolicy USRS / fot. Александр Вінербергер – Diocesan Archive of Vienna (Diözesanarchiv Wien)/BA Innitzer, Суспільне надбання (Public Domain), https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3120021

Autor: Alisa Zełenska

Hołoodomor został dokonany przez przywódców Związku Sowieckiego, aby upokorzyć Ukraińców, ostatecznie wyeliminować ukraiński opór wobec reżimu w Moskwie i próby stworzenia niezależnego państwa ukraińskiego. Kierownictwo ZSRS przez długi czas ukrywało fakt śmierci Ukraińców z powodu sztucznego głodu. Dopiero po ogłoszeniu niepodległości Ukrainy w 1991 r. rozpoczęły się badania w obszarze rzeczywistego wymiaru głodu, który pochłonął miliony istnień ludzkich.

Hołodomor wystąpił na całym terytorium sowieckiej Ukrainy, a także na terenach poza jej granicami, które zamieszkiwali Ukraińcy – region nadwołżański i Kubań. Masowy głód był również na Białorusi, południowym Uralu, w zachodniej Syberii i Kazachstanie. Niesławne „prawo pięciu kłosów” stało się zwiastunem Wielkiego Głodu. Przewidywało on karę za kradzież każdej własności przynależnej do danego kołchozu (a za takie uznawano nawet kilka kłosów, które zimowały pod śniegiem na polu) – rozstrzelanie na miejscu i konfiskatę mienia. W przypadku okoliczności łagodzących kara przewidywała 10 lat więzienia w obozach. Prawo to nie miało precedensu w historii świata. W ówczesnych warunkach faktycznie zabraniało ludziom rozporządzania jedzeniem. Ukraińcy znaleźli się w śmiertelnej pułapce: odrealnione plany produkcji chleba (lub prościej – plany konfiskaty zboża) skazywały chłopów na śmierć głodową. Wszelkie próby ucieczki i ukrycia żywności również groziły konfiskatą całej żywności lub rozstrzelaniem.

Hołodomor został uznany za ludobójstwo narodu ukraińskiego przez 20 państw: Australię, Gruzję, Ekwador, Estonię, Kanadę, Kolumbię, Łotwę, Litwę, Meksyk, Paragwaj, Peru, Polskę, USA, Węgry, Portugalię, Brazylię, Irlandię, Mołdawię, Rumunię, Czechy, a także Stolicę Apostolską jako odrębny podmiot prawa międzynarodowego. Osiem kolejnych krajów potępiło Hołodomor jako akt eksterminacji ludzkości lub uhonorowało miliony zagłodzonych Ukraińców. Rosja zaprzecza, że Hołodomor był ludobójstwem. Przyznała, że przyczyną głodu była gwałtowna kolektywizacja, ale dotknęło to wiele regionów ZSRS.

Uznanie sytuacji wytworzenia sztucznego głodu za ludobójstwo to przede wszystkim zdeterminowanie prawdy oraz sprawiedliwości historycznej i prawnej. Jest to uznanie i potępienie na poziomie międzynarodowym faktu, że rosyjski sowiecki komunistyczny reżim totalitarny celowo popełnił największą zbrodnię — ludobójstwo narodu ukraińskiego. Cały świat musi zatem znać i rozumieć kryminalną istotę działań Moskwy, którą próbuje ukryć poprzez fałszowanie historii i różne kłamstwa polityczne.

Alisa Zełenska – ukraińska dziennikarka, prowadzi kilka blogów dla różnych firm, szef produkcji wideo w Kijowie

Redakcja

Serwis Obserwator Międzynarodowy, jest niezależnym tytułem prezentującym wydarzenia i przemiany zachodzące we współczesnym świecie.

No Comments Yet

Comments are closed