18 kwietnia 2022 r. Władimir Putin nadał honorowy tytuł „Gwardyjska” 64. Samodzielnej Brygadzie Strzelców Zmotoryzowanych Armii Rosyjskiej. 28 marca podobny dekret został poświęcony 155. Brygadzie Piechoty Morskiej. Obie rosyjskie jednostki wojskowe działały niedawno w podkijowskiej Buczy. Sugeruje to, że wiosną tego roku w Rosji rozpoczął się nowy rachunek cynizmu na najwyższym szczeblu państwowym.
Autor: dr Jewhen Mahda
Tradycyjnie gwardią są najzdolniejsze, zwycięskie jednostki, które wykazują się odwagą i zwycięstwem na polu bitwy. Jednak tym razem mówimy o zupełnie innych działaniach.
W marcu 2022 r. obie jednostki „gwardii” znajdowały się w miejscowości Bucza na przedmieściach Kijowa. Miasteczko stało się znane na całym świecie jako symbol zbrodni wojennych okupantów. Zabijano cywilów, gwałcono kobiety i nieletnie dziewczęta, niszczono domy. 85% ciał ofiar nosi ślady ran postrzałowych. Ponad 400 mieszkańców Buczy padło ofiarą kilkutygodniowej okupacji.
Dlaczego okupanci Buczy zostali gwardzistami? Prezydent Rosji nagradza rosyjskich żołnierzy od pierwszych dni wojny. Jednak w przypadku 64. Samodzielnej Brygady Zmotoryzowanej i 155. Brygady Piechoty Morskiej sytuacja jest zupełnie inna.
Szef Kremla w zeszłym tygodniu porównał zarzuty o zbrodnie wojenne w Buczy do „fałszywek o ataku chemicznym w Syrii”. Bez wątpienia, są to zjawiska bardzo zbliżonego rodzaju. Na tym tle nie dziwi fakt, że dowódcą wojsk rosyjskich w Ukrainie został Aleksander Dwornikow, zwany „syryjskim rzeźnikiem”. Najwyraźniej odczuwa osobistą pobłażliwość Putina we wszelkich działaniach, które pozwalają mu osiągnąć swoje cele.
Kolejnym symbolem stali się nowi „gwardziści”. Putin i jego sojusznicy plują na otaczający ich świat. Prezydent Rosji nagradzał katów, gwałcicieli i szabrowników. Rosyjski rząd nie kryje chęci zniszczenia Ukraińców jako narodu i Ukrainy jako państwa. Trzeba go powstrzymać wspólnymi wysiłkami, nie ma alternatywy. Żadnej.
Jewhen Mahda – doktor nauk politycznych, politolog, docent Narodowy Uniwersytet Techniczny Ukrainy Politechnika Kijowska, dyrektor wykonawczy Instytutu Polityki Światowej (Ukraina). Autor książek, m.in.: „Wojna hybrydowa. Przeżyć i zwyciężyć” (Гібридна війна. Вижити і перемогти, 2015) i „Agresja hybrydowa Rosji: lekcje dla Europy” (Гібридна агресія Росії: уроки для Європи, 2017).
