Łamiąc międzynarodowe standardy, ignorując prawa człowieka i zasady prowadzenia wojny, Rosja ucieka się do sprawdzonej w przeszłości metody terroru, często stosowanej przez władze sowieckie — przymusowego przesiedlenia obywateli ukraińskich z tymczasowo okupowanych terytoriów. Ofiarami tej zbrodni są również dzieci.
Autor: Alisa Zełenska
We wrześniu Parlament Europejski przyjął rezolucję potępiającą przymusowe przekazywanie ukraińskich dzieci do Rosji. Rezolucja odnosi się do sytuacji, w której władze rosyjskie oddzielają dzieci od rodziców, przeprowadzają porwania z ukraińskich domów dziecka, szpitali i innych placówek opieki, w konsekwencji oddając dzieci do adopcji w Rosji. Według niektórych szacunków z Ukrainy do Rosji zostało przesiedlonych nawet 448 000 dzieci. Prezydent Putin wydał dekrety upraszczające procedurę nadawania rosyjskiego obywatelstwa ukraińskim dzieciom pozostawionym bez opieki rodziców oraz możliwość ich adopcji przez rosyjskie rodziny. Agresor lubi spierać się o prawne terminy „deportacja” i „ewakuacja”. Jednak dla Ukrainy wszystkie te dyskusje i manipulacje nie mają żadnego znaczenia.
Szef Biura Prezydenta Andrij Jermak wezwał do nawiązania współpracy z międzynarodowymi organizacjami humanitarnymi, rzecznikami praw obywatelskich i rządami innych krajów w celu przystąpienia do misji powrotu ukraińskich dzieci, które Rosja nielegalnie wywiozła na swoje terytorium. Rosja oddziela dzieci od rodziców niezgodnie z normami prawnymi, naruszając czwartą Konwencję Genewską.
Należy zintensyfikować wszelkie możliwe działania i powrócić małych Ukraińców do domu. Przymusowe wysiedlenia i deportacje są zbrodniami, które pociągają za sobą indywidualną odpowiedzialność karną zgodnie ze Statutem Międzynarodowego Trybunału Karnego. W czasie międzynarodowego konfliktu zbrojnego deportacja lub przemieszczanie ludzi na terytorium agresora jest zbrodnią wojenną. Masowe deportacje można uznać także równolegle za zbrodnię przeciwko ludzkości, natomiast przekazywanie dzieci z jednej grupy (ukraińskiej) do drugiej (rosyjskiej) jest jednym z przykładów ludobójstwa.
Alisa Zełenska – ukraińska dziennikarka, prowadzi kilka blogów dla różnych firm, szef produkcji wideo w Kijowie
